Znaczenie historyczne i rytuały Wadi Us Salaam
Powstanie Wadi Us Salaam, położonego w irackim mieście An-Najaf, jest przesiąknięte historycznym znaczeniem, sięgającym około 1400 lat wstecz. Jest uznawane za największą nekropolię na świecie, z szacowanymi dwoma milionami grobów, w których pochowano około pięciu do ośmiu milionów osób. Ten ogromny cmentarz służy jako miejsce ostatecznego spoczynku głównie Irakijczykom, chociaż mieści również szyickich muzułmanów z różnych krajów, którzy chcą zostać pochowani w tym świętym miejscu. Rozległy teren cmentarza, który obejmuje ponad 600 hektarów, jest porównywalny z około 1700 boiskami piłkarskimi, co podkreśla jego ogromną skalę i wielkość jego historycznego i kulturowego znaczenia.
Rytuały i praktyki pogrzebowe w Wadi Us Salaam są głęboko zakorzenione w tradycjach islamskich i odzwierciedlają duchowe przekonania społeczności muzułmańskiej. Rytuały zazwyczaj obejmują określone modlitwy i obrzędy, które podkreślają szacunek dla zmarłych i życia pozagrobowego. Członkowie rodziny często gromadzą się, aby uczestniczyć w ceremoniach, które obejmują recytację Koranu i składanie kondolencji, co wzmacnia poczucie wspólnoty i wsparcia wśród żałobników. Ponadto, godnym uwagi zwyczajem cmentarza jest umieszczanie nagrobków ozdobionych inskrypcjami, które honorują zmarłych, wzmacniając kulturowe znaczenie pamięci w praktykach islamskich. Rytuały te nie tylko służą do oddawania czci zmarłym, ale także wzmacniają więzi wspólnotowe wśród żyjących.
Wadi Us Salaam jest nierozerwalnie związany z Sanktuarium Alego ibn Abi Taliba, czczonej postaci w islamie i adoptowanego syna proroka Mahometa. Bliskość cmentarza do tego świętego miejsca zwiększa jego znaczenie duchowe, ponieważ wielu pielgrzymów odwiedza oba miejsca, aby złożyć mu hołd. Sanktuarium przyciąga co roku miliony odwiedzających, z których wielu decyduje się odwiedzić Wadi Us Salaam, aby oddać hołd swoim bliskim, którzy odeszli. Związek cmentarza z sanktuarium podkreśla powiązanie wiary, wspólnoty i pamięci w życiu muzułmanów szyickich, którzy szukają ukojenia w swoich przekonaniach, jednocześnie upamiętniając tych, którzy odeszli przed nimi.
